مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ٢١٩
درست شده، نماز بخواند و از طرفى هم جاهل به فساد نماز با آن باشد، نمازش باطل است و اگر از روى جهل اجزاى مذكور از غير مأكول اللحم را با خود حمل نموده باشد احوط (1) در اين صورت نيز اعاده است (2).
(مسأله 702): عباى شانه زرى كه در آن سيم نقره بر روى ابريشمش پيچيده شده، اگر با آن نماز خوانده شود موجب بطلان نماز مىشود (3).
(مسأله 703): در مورد لباس طلاباف اگر حقيقتا در آن طلا به كار برده شده باشد به هر مقدارى كه در آن طلا باشد مبطل نماز است و مانند حرير نيست كه اگر به پهناى چهار انگشت باشد (همانطورى كه گذشت) معفو باشد (4).
(مسأله 704): اگر در بين نماز در مسجد شخصى فضله خفاش (5) ببيند و نمازش را قطع كرده و آن را بيرون ببرد اشكالى ندارد و احوط اعاده نماز است.
(مسأله 704): هرگاه در بين نماز از دهان شخصى خون بيايد جايز نيست كه آن را فرو ببرد و اگر فرو برد و نماز را تمام كرد نمازش باطل نمى شود و اين شخص فقط معصيت كرده است.

(1) محقق خراسانى: مراعات اين احتياط لازم نيست.
(2) محمد كاظم طباطبائى: اقوى عدم بطلان در هر دو فرض است.
(3) ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى: بطلان معلوم نيست به جهت آنكه حرير خالص نيست و اولى اجتناب است.
(4) ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى: محل تأمل است.
(5) محمد باقر شيرازى: اگر موجب نجاست مسجد باشد و وقت هم وسعت داشته باشد مىتواند نماز را قطع كند و آن را ازاله كند و ليكن احوط اكتفا به واجبات و بلكه اقل واجبات است و نبايد نماز را قطع نمايد.
(٢١٩)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 ... » »»
الفهرست