مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ٢١١
ممكن شود بايد لباس را از خود دور كند و نماز را تمام كند هر چند عريان شود، اما اگر بدنش متضرر شود به واسطه دور كردن لباس از خود (1)، اگر با لباس غصبى نماز بخواند اشكالى ندارد (2).
(مسأله 663): اگر در بين نماز بفهمد و يا به خاطرش بيايد كه بر روى فرش يا مكان غصبى قرار دارد، در صورت ضيق وقت بايد در حال بيرون رفتن از آن، نماز خود را تمام كند و اما در وسعت وقت، اگر مىتواند (3) بايد به جاى مباح برود و نماز را در آنجا تمام كند (4) والا بايد نماز را قطع كند.
(مسأله 664): تخفيف دادن در مورد لباس و بدن نجس به جهت نماز محل احتياط (5) اما اگر لباس و بدن هر دو نجس باشند و تهيه لباس طاهر براى شخص ممكن نشود بايد عريان (6) نماز بخواند (7).
(مسأله 665): اگر لباس نمازگزار مشتبه (8) به اجزاى حرام گوشت

(1) ميرزاى شيرازى: به جهت انحصار لباس در آن.
(2) ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى: احوط مراعات اقل مراتب تصرف در اين صورت است.
(3) محمد كاظم طباطبائى: بدون انجام فعل منافى.
(4) ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى: بى فعل زياد، (5) محمد باقر شيرازى: اين احتياط لزومى است.
(6) محمد كاظم طباطبائى: اقوى وجوب نماز در لباس نجس در اين صورت است اگر چه احوط جمع است.
(7) ميرزاى شيرازى: محمد باقر شيرازى: بايد احتياط به جمع نمايد.
محقق خراسانى: اگر چه اقوى در اين صورت معين بودن نماز در لباس نجس و اكتفا نمودن به مقدار ستر عورت از بدن است.
(8) محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى: گذشت كه اقوى جواز نماز در مشكوك است.
(٢١١)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 ... » »»
الفهرست