وضو، نيت كند و آن را تا شستن صورت ادامه دهد، ولى اگر در اثناى عمل قصد بيرون رفتن از وضو نمود، نيت او باطل مىشود مگر اينكه قبل از به هم خوردن موالات عود نمايد، كه در اين صورت وضوى او صحيح است، و همچنين است اگر در وضوى واجب قصد وضوى مستحب نمايد و يا بالعكس كه وضوى او باطل است (1)، ولى اگر ذمه كسى مشمول بر وضوى واجب باشد بايد وضوى مستحبى را ترك كند.
(مسأله 292): مكلف بايد وضوى خود را ابتدا كند به شستن صورت از بالا و به شستن دست از آرنج، ولى رسانيدن آب به زير موهاى ريش (محاسن) و شارب و زير لب و ابرو (هرگاه مو بر پوست احاطه نموده باشد) لازم نيست، چه ريش از پر پشت باشد و يا تنك باشد، چه مرد باشد و چه زن (2)، اما آنچه از روبرو در لا به لاى مو مشخص باشد شستن آن واجب است به خلاف موئى كه از حد صورت بيرون رفته باشد.
(مسأله 293): در هر يك از مسح سر و پا از بالا به پائين كشيدن و همچنين از پائين به بالا كشيدن جايز است و احوط عدم خروج از روش متعارف است.
(مسأله 294): بايد مسح سر و پا با رطوبت دست از آب وضو باشد، چه رطوبت دست چپ باشد و چه دست راست، هر چند احوط مسح پاى راست است به رطوبت دست راست و همچنين مسح پاى چپ است به رطوبت دست چپ،