5 - موالات 6 - مباشرت در وضو 7 - مطلق بودن آب وضو 8 - احكام طاهر بودن آب وضو 9 - مباح بودن آب وضو 10 - عدم رسيدن ضررى از ناحيه استعمال آب 11 - مباح بودن مكان وضو 12 - طهارت محل وضو.
(مسأله 287): معتبر در نيت اراده اى است كه از علم برانگيخته شود و باعث انجام عمل گردد و در آن و در غير آن از عبادات ديگر لازم است تعيين فعلى كه اراده بر انجام آن نموده است اگر آن فعل معين نباشد و همچنين بايد با قصد قربت باشد، پس حقيقت نيت اراده نمودن عبادت است به صورتى كه از غير آن متميز گردد، به قصد بندگى خداوند متعال، و به خاطر آوردن آن بر وجه تفصيل ضرورى نيست. همچنين است در موارد ديگر مانند استحباب و وجوب و امثال آنها، پس عبادتى كه مردد ميان استحباب و وجوب باشد قصد نمودن آن كفايت مىكند و علم به واجب و مستحب بودن آن لازم نيست، اما اگر در دو عبادت شبيه به يكديگر باشند به حسب صورت چه در وضو و چه در غير آن (1)، بايد نيت خود را تعيين نمايد.
(مسأله 288): احوط و اولى اين است كه نيت بر وجوب يا ندب مشتمل باشد، بر وجه وصفى مانند اينكه بگويد: وضوى واجب مى گيرم، و يا بر وجه تعليلى مثل اينكه بگويد (2): وضو مى گيرم به علت آنكه واجب است، البته با