مسأله٢٨٩  ـ چنانچه زن پس از انجام طواف وپيش از خواندن نماز آن حائض شود، طوافش صحيح است ونماز آن را بعد از پاك شدن وغسل كردن به جا آورد وپس از آن سعى وتقصير نمايد، ولى اگر براى آنچه ذكر شد، وقت تنگ باشد بايد پس از طواف سعى وتقصير را انجام دهد، ونماز طواف را پس از اعمال منى وپيش از طواف حجّ قضا نمايد.
مسأله٢٩٠  ـ اگر زن پس از انجام طواف ونماز آن متوجّه شود كه حائض شده، ولى نداند حيض شدنش قبل از طواف بوده يا بعد از طواف وقبل از نماز بوده، يا در اثناى نماز بوده است، بنا بر صحّت طواف ونمازش بگذارد، وچنانچه بداند حيض شدنش پيش از تمام شدن نماز بوده، بايد پس از پاك شدن وغسل نماز را دوباره به جا آورد، ولى اگر وقت تنگ باشد بايد سعى وتقصير را به جا آورده ونماز را پس از اعمال منى وپيش از طواف حجّ انجام دهد.
مسأله٢٩١  ـ اگر زن وارد مكّه شود ومتمكّن از اعمال عمره باشد، ولى عمداً وبا علم آن قدر انجام اعمال را تأخير اندازد كه حائض شود ووقت تنگ شود، ظاهراً عمره اش فاسد است، واحتياط مستحب آن است كه با همان احرامى كه بسته عدول كند به حجّ افراد واعمال حجّ افراد را به جا آورد، ودر هر حال بايد حجّ را در سال آينده دوباره به جا آورد.
مسأله٢٩٢  ـ طهارت در طواف مستحب معتبر نيست، پس بدون طهارت صحيح است، ولى نماز آن بدون طهارت صحيح نيست.
مسأله٢٩٣  ـ كسى كه معذور از طهارت ـ وضو يا غسل ـ اختيارى است، مانند كسى كه بر اعضاى وضو يا غسل جبيره دارد، يا كسى كه مسلوس است ـ يعنى بول او قطره قطره مى ريزد ـ به همان دستورى كه براى نماز خود طهارت مى گيرد، براى طواف نيز همان طهارت كافى است.
ولى كسى كه مبطون است ـ يعنى نمى تواند از غايط خوددارى نمايد ـ بعيد نيست كه بتواند براى طواف ونماز آن نايب بگيرد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه ـ در صورت تمكّن ـ جمع كند بين انجام طواف ونماز آن با طهارت عذرى وبين نايب گرفتن براى آن دو.
واما زن مستحاضه، چنانچه استحاضه اش قليله باشد بايد وضو بگيرد، واحتياط واجب آن است كه براى هركدام از طواف ونماز آن يك وضو بگيرد.
وچنانچه متوسطه باشد بايد هم غسل كند وهم وضو بگيرد، واحتياط واجب آن است كه براى هركدام از طواف ونماز آن يك وضو بگيرد.
واگر كثيره باشد بايد غسل كند، واحتياط واجب آن است كه براى هركدام از طواف ونماز آن يك غسل كند، ولازم نيست وضو بگيرد حتى اگر حدث اصغر از او سرزده باشد.
واين دستوراتى كه براى زن مستحاضه ذكر شد، در صورتى است كه وظيفه اى كه براى نماز يوميه اش معين شده است انجام نداده باشد، ويا اگر انجام داده، بعد از آن خون ديده باشد، ودر غير اين دو صورت آنچه ذكر شد از وجوب وضو وغسل، مبنى بر احتياط واجب است.
سوم: (از شرايط صحّت طواف) بنابر احتياط واجب طهارت بدن ولباس از نجاست است، واز نجاستى كه در بدن يا لباس نمازگزار عفو شده است ـ مانند خون كمتر از درهم ـ در طواف عفو نشده است.