شادروان سيد محسن جبل عاملى، صاحب اعيان الشيعه در كتاب " المهدى " كه دنبالهء همان موسوعه بزرگ " اعيان الشيعه " است به معرفى چند نفر از اين افراد مىپردازد كه از آن كتاب ترجمه و نقل مى گردد، او مى گويد:
" در تاريخ اسلام افرادى بسيار هم مورد مذمت و شماتت قرار گرفته اند كه به دروغ و كذب، ادعاى " باب " و واسطه فيض بودن ميان امام مهدى (عج) و شيعيان را داشته اند كه طبق تحقيق مرحوم شيخ مفيد در كتاب " الغيبه ". افراد زير مى باشند:
1. شخصى است معروف به " شريعى " او كه از نزديكان و هم دوره هاى امام دهم حضرت هادى (عليه السلام) و سپس امام حسن عسكرى (عليه السلام) بوده است مقامى را ادعا نمود كه خداوند متعال چنين منصبى را به او واگذار نكرده بود. و خدا و حجج الهى از آن دروغ و انتساب بيزار از اين رو او مورد لعن و نفرت شيعيان حقيقى قرار گرفت و از ساحت مقدس امام (عج) توقيعى در لعن و برائت از او بيرون آمد، و كفر و الحاد و بىدينى او روشن گرديد.
2. محمد بن نصير نميرى: كه فرقه نصيريه به او منتسب است او پس از شريعى ادعاى باب بودن را نمود و نيابت محمد بن عثمان عمرى (يكى از نواب چهارگانه امام) را نمود او در اثر بى اعتقادى و بى‌ايمانى كه داشت رسوا و مفتضح گرديد. محمد بن عثمان او را مورد نفرت و لعن قرار داد وقتى برائت و اظهار انزجار سفير امام را شنيد به قصد ديدار و عذرخواهى از او، عازم محضرش گرديد تا عذرخواهى نمايد ولى او اجازهء ورود نداد از بدعتها و انحرافات او اين بود كه ادعاى نمايندگى امام هادى (عليه السلام) را داشت و در مورد امام تا حد ربوبيت والوهيت، غلو مى نمود، با اين وضع او محرمات الهى را مباح مى شمرد - اعمال شنيعه و منكرات را حلال مىدانست در اين برنامه ها يكى از زورگويان بنام " محمد بن موسى " معروف به ابن الفرات او را يارى و مساعدت مى نمود، او دم مرگ به ثقل زبان مبتلا شده بود نمى توانست حرف بزند، در مورد وصى و جانشين از او پرسش كردند او با مشكلات فراوان توانست فقط نام " احمد " را ببرد و نتوانست توضيح بدهد از آن رو پيروان ضلال و كفر او به سه دسته منشعب شدند برخى به احمد پسر او: و برخى به احمد معروف به ابن الفرات، و برخى احمد پسر ابى الحسن بشر، گرايش پيدا كردند.