خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نمازش صحيح است.
مسأله 967 - واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است.
مسأله 968 - اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد بايستد و به ركوع رود و اگر بدون اينكه بايستد به حال خميدگى به ركوع برگردد، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده، نماز او باطل است.
مسأله 969 - موقعى كه براى تكبيرة الاحرام يا قرائت ايستاده است، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود و بنا بر احتياط به جايى تكيه نكند و اگر از روى ناچارى باشد، اشكال ندارد.
مسأله 970 - اگر موقعى كه ايستاده، از روى فراموشى بدن را حركت دهد، يا به طرفى خم شود، يا به جايى تكيه كند اشكال ندارد.
971 - لازم نيست كه در موقع ايستادن هر دو پا روى زمين باشد و اگر يك پا روى زمين و پاى ديگر را بالا نگهدارد اشكال ندارد، و نيز لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد نماز صحيح است، و همچنين لازم نيست تمام كف پا روى زمين باشد و اگر با سر انگشتان پا بايستد اشكال ندارد.
مسأله 972 - كسى كه مى تواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه صدق قيام بر آن نكند نمازش باطل است.
مسأله 973 - موقعى كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزى از اذكار واجب است بايد بدنش آرام باشد. و در موقعى كه مى خواهد كمى جلو يا عقب رود، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بايد چيزى نگويد و بحول الله.
مسأله 974 - اگر در حال حركت بدن ذكر مستحبى بگويد مثلا موقع سر