بگويد صحيح نيست.
مسأله 942 - اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود، و اگر عمدا يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد باطل است.
مسأله 943 - اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه، اذان را بگويد، ولى اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه، نبايد اذان بگويد.
مسأله 944 - اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آنكه قسمتى را بگويد شك كند كه قسمت پيش از آن را گفته يا نه، بايد قسمتى را كه در گفتن آن شك كرده بگويد، ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان يا اقامه شك كند كه آنچه پيش از آن است گفته يا نه، گفتن آن لازم نيست.
مسأله 945 - مستحب است انسان در موقع گفتن اذان رو به قبله بايستد، و احتياط لازم آن است كه در موقع گفتن شهادتين رو به قبله بايستد و نيز مستحب است با وضوء يا غسل باشد و دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نمايد و بكشد. و بين جمله‌هاى اذان كمى فاصله دهد، و بين آنها حرف نزند.
مسأله 946 - مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته تر بگويد و جمله‌هاى آن را به هم نچسباند ولى به اندازه اى كه بين جمله‌هاى اذان فاصله مى دهد، بين جمله‌هاى اقامه فاصله ندهد.
مسأله 947 - مستحب است بين اذان و اقامه يك قدم بردارد، يا قدرى بنشيند، يا سجده كند، يا ذكر بگويد، يا دعا بخواند، يا قدرى ساكت باشد، يا حرفى بزند، يا دو ركعت نماز بخواند، ولى حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح، و نماز خواندن بين اذان و اقامه نماز مغرب مستحب نيست، بلكه در نماز مغرب خصوص نشستن مختصر و شبيه آن مستحب است.
مسأله 948 - مستحب است كسى را كه براى گفتن اذان معين مى كنند، عادل و وقت شناس و صدايش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگويد.