اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله باشد صحيح است و اگر در بين خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه كرده، لازم نيست مقدارى را كه خوانده دوباره بخواند.
مسأله 1003 - اگر كسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند كند، مثل آنكه آنها را با فرياد بخواند، نمازش باطل است.
مسأله 1004 - انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسى كه به هيچ قسم نمى تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور كه مى تواند بخواند، و بهتر آن است كه نماز را به جماعت بجا آورد.
مسأله 1005 - كسى كه حمد و سوره و چيزهاى ديگر نماز را به خوبى نمى داند و مى تواند ياد بگيرد و چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد ياد بگيرد و اگر وقت تنگ است در صورتى كه ممكن باشد، بايد نمازش را به جماعت بخواند.
مسأله 1006 - مزد گرفتن براى ياد دادن واجبات نماز جايز است، و همچنين براى مستحبات آن اشكال ندارد.
مسأله 1007 - اگر يكى از كلمات حمد يا سوره را نداند، يا عمدا آن را نگويد يا بجاى حرفى ديگر بگويد مثلا بجاى (ض) (ظ) بگويد، يا جايى كه بايد بدون زير وزبر خوانده شود، زير وزبر بدهد يا تشديد را نگويد نماز او باطل است.
مسأله 1008 - اگر انسان كلمه‌اى را صحيح بداند و در نماز همانطور بخواند و بعد بفهمد غلط خوانده لازم نيست دوباره نماز را بخواند و يا اگر وقت گذشته قضاء نمايد.
مسأله 1009 - اگر زير و زبر كلمه‌اى را نداند و يا نداند مثلا كلمه‌اى به (س) است يا به (ص) بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند، مثل آنكه در اهدنا الصراط المستقيم مستقيم را يك مرتبه با سين و يك مرتبه با صاد بخواند، نمازش باطل است مگر آنكه آن كلمه بر هر دو تقدير از اذكار باشد.
مسأله 1010 - اگر در كلمه‌اى (واو) باشد و حرف قبل از واو در آن كلمه پيش