احكام سفيه س 15 - سفيه به چه كسى گفته مىشود، مستدعى است بيان فرمائيد؟
ج - سفيه كسى است كه حالت وادار كننده بر حفظ مالش را ندارد، به اين كه مال خود را در غير مورد مصرف مىكند و آن را بى جا تلف مىنمايد و معاملات او از روى زيركى نيست و خود را از مغبون شدن حفظ نمىكند و پروائى از گول خوردن در معاملات ندارد و روش او در تحصيل مال و صرف نمودن آن بر خلاف روش عرف و عقلا است.
س 16 - اگر كسى چيزى را نزد سفيه امانت بگذارد و سفيه آن چيز را اتلاف كند و يا نزد او تلف شود حكمش چيست؟
ج - اگر سفيه آن چيز را اتلاف كند و يا به تفريط او تلف شود ضامن است و اگر بدون تفريط تلف شود ضامن نيست.
س 17 - هر گاه سفيه بدون اذن ولى بيع يا شراء كند حكمش چيست؟
ج - در مورد سئوال چنانچه ولى اجازه آن معامله را به مصلحت سفيه نداند اگر فقط عقدى واقع شده معامله را رد مىكند و اگر علاوه بر عقد، تسليم وتسلم هم شده، بايد آنچه را كه سفيه به طرف معامله داده، ولى پس بگيرد و براى سفيه حفظ كند و آنچه را كه سفيه از طرف معامله گرفته، ولى به مالك برگرداند و اگر چيزى كه سفيه گرفته در دست سفيه تلف شده باشد خود سفيه ضامن مثل يا قيمت آن است چه با اذن مالك گرفته باشد و چه بى اذن و چه مالك جاهل به حال سفيه باشد و يا نه و چه تلف شده باشد يا اتلاف.
س 18 - آيا عفو از قصاص و ديه و ارش جنايت براى سفيه جايز است يا خير؟
ج - عفو از قصاص براى سفيه جايز است ولى عفو از ديه و ارش جنايت جايز نيست.
س 19 - سفيهى كه محجور از تصرف در اموال خود مىباشد چه كسى ولى او است؟
ج - چنانچه در حال صغر سفيه بوده و به حال سفاهت بالغ شده ولايت او با پدر و جد پدرى و وصى آنها است و اگر بعد از بلوغ، سفاهت عارض او شده، ولايت با حاكم شرع است.