ضمان طبيب س 141 - در مسأله طبابت و دادن نسخه و دارو به بيمار اگر چنانچه با نسخه تجويز شده، بيمار تلف شود و يا زيانى به بيند طبيب ضامن است و بايد ديه بپردازد يا نه؟ و در مورد زنان حامل بيمار كه به علل گوناگون مراجعه مىنمايند هميشه احتمال سقط جنين مىرود و به علت بيمارى كه دارند و تزريقى كه مىشود گاهى درمان نابجا و در اثر سوء تشخيص و يا عامل ديگر صدمه به بيمار مىرسد و تا كنون ممكن است بيماران زيادى با تجويز نسخه و داروى اينجانب به علل گوناگون فوت شده باشند در صورتى كه من قصد بهبودى داشته‌ام آيا ديه به من تعلق گرفته يا نه؟
ج - ضمان طبيب در صورتى است كه مريض بقول طبيب مغرور شده باشد و اما اگر با احتمال اشتباه طبيب دوا را خودش بخورد يا تزريق نمايد طبيب ضامن نيست و در موارد دوائى كه محتمل است موجب سقط شود اصل تجويز آن اگر بر حسب طب احتمال سقط جنين در بين باشد جايز نيست ولى در ضمان و عدم ضمان مثل صورت اولى است.
س 142 - در مورد بيماران بد حال و مردنى مثل مبتلى به سرطان و غيره در حالى كه صاحب مريض هم مىداند مردنى است و يا طبيب به صاحب مريض مىگويد كه اميد نجاتى نيست و يا خيلى كم و ضعيف است مع هذا نسخه براى دلخوشى بيمار يا تسكين درد و يا شايد براى نجات بيمار نوشته مىشود و بيمار فوت مىنمايد آيا بايد ديه داده شود يا نه؟
ج - اگر طبيب شك در مغرور شدن آنها داشته باشد و خودشان دارو خورده يا تزريق كرده باشند على الظاهر بر طبيب ديه نيست.
س 143 - بيماران تخصصى مثلا بيمار پوستى و چشمى و جراحى و گوش و حلق و بينى كه روى سابقه يا اعتماد يا نداستن، به من كه پزشك عمومى هستم و در معالجه بيماران تخصصى به اندازه متخصص وارد نيستم مراجعه مىنمايند با اين قبيل بيماران چگونه رفتار كنم؟
ج - اگر مىدانيد دواى شما مضر نيست و مفيد است دوا بدهيد و اگر راهنمائى به