يا در خيابان يا در بيابان و چه در خطوط عبور خيابان باشد چه نباشد چه به عقب ماشين تصادف كند و چه به جلو إلى غير ذلك من القيود والشروط و در صورت صدق عمد آيا قصاص هم جارى است يا نه و چنانچه راننده با تمام آن قيود از مسير خارج شده و سقوط نمايد و تلفات و خساراتى ببار آورد آيا آنها مطلقا متوجه راننده است چه راننده خود هم تلف شود چه نشود كه در صورت توجه به راننده در فرض خطاء ديه با عاقله او خواهد بود و هم چنين اگر چنانچه راننده از مسير تخلف ننمود ولى در اثر جهتى از جهات مزبور وغيرها سقوط نموده و حادثه ببار آورد و چنانچه علت سقوط و انحراف و تصادف عدم انضباط ميكانيك در مستحكم نمودن امور ماشين بوده آيا در اين صورت سبب اقوى از مباشر نيست إلى غير ذلك؟
ج - در خسارت مالى اگر به نظر عرف فعل راننده سبب اتلاف مال يا حدوث عيب در آن باشد راننده ضامن است خواه عمد باشد يا غفلت يا خواب يا اضطرار، و فرار از محذور مقررات و قوانين رانندگى هم ممكن است در بعض موارد موجب صدق سبب شود، عليهذا در مواردى كه عرفا صدق كند راننده بوسيله ماشين خود به ماشين ديگر خسارتى وارد كرده ضامن است اگر چه ماشين ديگر مثلا در مكان غير مجاز توقف كرده باشد مگر در موردى كه صدق كند راننده دومى سبب تصادف است و گاهى ممكن است اتلاف يا اضرار به هر دو راننده مستند باشد كه در اين صورت هر كدام ضامن نصف خسارتى است كه به ماشين ديگر وارد شده و در قتل نفس و جرح حكم عمد آن معلوم است و اما در غير عمد اگر تقصير و عدم مراعات جهات لازمة المراعاة راننده موجب تصادف و سبب قتل يا جرح باشد مثل سرعت زياد يا رانندگى با خواب آلودگى يا رسيدگى نكردن به ادوات ماشين از حيث نقص و سلامت در بعض موارد رفتار بر خلاف مقررات رانندگى شبه عمد است و ديه قتل يا جرح بر عهده خود او است و اگر تمام جهات لازمه را مراعات نموده و لكن اتفاقا مثلا ترمز بريده يا عيب ديگر حادث شده و موجب قتل گرديده خطائى است و در قتل خطائى ديه بر عاقله است ولى در جرح خطائى نسبت به موضحه و بالاتر از آن ديه بر عاقله و از موضحه به پائين ديه بر خود جانى است عليهذا اگر راننده براى احتراز از تصادف با ماشين يا انسان به طرف مخالف برود و آن طرف معرض عبور ماشين يا انسان باشد و با ماشين يا عابر تصادف كند