طهارت آن، شرط است كه آب خزينه بعد از بر طرف شدن (1) تغير به مقدار كر باشد، و در آنچه ذكر شد، فرقى ميان حمام و غير حمام نيست.
(مسأله 55): حكم آب باران همان حكم آب جارى در عدم نجاست به مجرد رسيدن نجاست به آن مى باشد، و نيز در پاك نمودن غير، در حال باريدن هر چند جارى نشود (2) همان حكم را دارد، چه در زمين جمع شده باشد و چه از ناودان بيايد، چه ابر بسيار باشد و چه يك قطعه باشد، و فرقى ميان ظاهر آنچه با آب باران پاك مىشود و باطن آن نيست و در طهارت آن احتياجى به فشردن نيست.
(مسأله 56): آب ساكن يا راكد اگر به مقدار كر باشد نجس نمى شود مگر به تغيير رنگ يا بو و يا مزه آن در اثر رسيدن نجاست، به آن چه تمام آن متغير شود و چه مقدارى از آن، و مراد از تغير مذكور تغير حسى است يعنى متغير شود به صورتى كه رنگ آن به چشم و طعم آن به دهان و بوى آن به مشام ادراك شود و به غير از سه صفت طعم و رنگ و بو اعتبارى به صفات ديگر نيست، و هر گاه اين سه صفت را آب از متنجسى در اثر مجاورت كسب كرده باشد كه خود آنها صفات اصلى متنجس باشند و يا آنها را كسب نموده باشد، نجس نمى شود و همچنين است حكم آبى كه اين صفات را در اثر مجاورت با نجاست كسب نموده باشد (3).
(مسأله 57): مقدار كر به حسب وزن، برابر هزار و دويست رطل عراقى است، كه به وزن تبريزى در زمان عباسى بيست مثقال كمتر از يكصد و بيست و