هشت من تبريزى است و به حسب مساحت سه وجب و نيم در طول و سه وجب و نيم در عرض و سه وجب و نيم در عمق است (1)، و اگر اطراف حوض و امثال آن در طول و عرض و عمق يا در بعضى از آن اختلاف داشته باشد، مجموع مساحت آن بايد چهل و دو هفت هشتم وجب، به وجب متعارف باشد.
(مسأله 58): اگر آب به مقدار كر نباشد هر چند به مقدار يك مثقال كم باشد به مجرد رسيدن نجاست به آن، نجس مىشود هر چند آب وارد بر نجاست شود و يا نجاستى باشد كه اجتناب نمودن از آن ممكن نباشد مثل سر سوزنى از خون.
(مسأله 59): اگر شخص شك كند كه آب به مقدار كر رسيده يا نه، بايد حكم كند به آنكه به مقدار كر نرسيده، چنان كه اگر بعد از آنكه به مقدار كر بود شك كرد كه كمتر شده يا نه، بايد حكم كند به آنكه باقى بر مقدار كر است.
(مسأله 60): آب قليل بوسيله آبى كه به رسيدن به نجاست نجس نشود، طاهر مىشود و ممزوج شدن آب مطهر در آن معتبر است و مجرد اتصال كفايت نمى كند (2).
(مسأله 61): آب چاه نجس نمى شود مگر به آنچه آب كر نجس مى شد، چنان كه گذشت و ليكن مستحب است كشيدن آب آن هرگاه نجاسات بلكه عين نجاست در آن واقع شود و احوط عدم ترك است (3).
(مسأله 62): طريقه كشيدن آب چاه يازده قسم است:
اول: كشيدن تمام آب چاه است براى ريخته شدن شراب و فقاع و ساير