(مسأله 1205): هرگاه مأموم نماز مغربش را به نماز عشاى امام اقتدا كرد و در حال قيام شك بين سه و چهار كرد اگر بايستد تا امام از سجده برخاسته و اين ركعت را با جماعت تمام كند و نه به صورت فرادى، اشكالى ندارد، و همچنين اگر در غير از قيام نيز شك بين سه و چهار كند، و تا تعيين تكليف متابعت كند، باز هم اشكالى ندارد.
(مسأله 1206): اگر مأموم پيش از امام سهوا به سجده رفت و زمانى كه ملتفت شد به جهت متابعت، سر از سجده برداشت كه امام به او برسد يا آنكه سر از سجده برداشت و اندكى خم شد كه متابعت كند و هنگامى كه امام به او برسد برگردد، اشكالى ندارد.
(مسأله 1207): اگر مأموم در بين نماز فهميد كه ما بين او و امام و يا مأمومين حايلى وجود دارد، بايد قصد فرادى كند و نمازش را تمام كند و احتياطا (1) آن را اعاده كند.
(مسأله 1208): هرگاه در صف جماعت اعضاى مأمومين بر روى فرش و يا لباس يكديگر قرار بگيرد اشكالى ندارد زيرا كه علم به رضاى مسلمين وجود دارد.
(مسأله 1209): در نماز جماعتى كه اذان و اقامه ساقط است اگر كسى اجير باشد بايد بگويد (2).