نمازش به جهت فاصله شدن فرادى شده، نمازش صحيح است (1) و احوط و اولى اعاده نماز است.
(مسأله 1126): هر گاه شخص نماز را به نماز عصر امام اقتدا كند به قصد آنكه در دو ركعت آخر، نمازش فرادى شود و نماز عصر را هم به امام اقتدا كند، اشكالى ندارد (2).
(مسأله 1127): هرگاه شخص ايستاده باشد و شك كند كه قصد اقتدا كرده يا نه، اگر بر او حال اقتدا مثل سكوت و غيره ظاهر باشد، احتياط اين است كه يا قصد فرادى كند (3) و يا عدول به نماز مستحبى نمايد البته اگر نماز قضاى يقينى نداشته باشد (4)، و سپس نماز مستحبى را تمام نموده و يا قطع كند و پس از آن اقتدا كند.
(مسأله 1128): هرگاه مأموم عمدا پيش از امام سر از ركوع يا سجود بردارد و عمدا به جهت متابعت باز گردد، نمازش باطل است بلكه در صورتى كه سهوا برگردد اگر موجب اضافه شدن در ركن شود، بطلان نماز بعيد نيست.
(مسأله 1129): در صورتى كه مأموم عمدا و در حالتى كه امام مشغول قرائت باشد پيش از امام به ركوع رود، اقوى دوباره خواندن نماز است، و در صورتى كه مأموم پيش از خواندن ذكر ركوع امام عمدا سر از ركوع بردارد نيز بايد