شبهه حكميه مى باشد نه شبه موضوعيه - و تشخيص اينكه لباس خاص از مأكول اللحم است يا خير، وظيفه عالم نبوده و بايد هر كس عمل به معتقد خود نمايد، بنابراين هركس بداند كه ماهوت از حلال گوشت است - همانطورى كه نظر جمعى از تجار نيز مى باشد - براى او خواندن نماز با آن اشكالى ندارد و اگر كسى نداند و به اخبار جماعتى و ساير اسباب خاطر جمع نشود، بنابر آنچه گذشت نمى تواند با آن نماز بخواند، ويد و سوق مسلم در اين حكم، طريق تشخيص نيست، اما پوشيدن آن در غير نماز مطلقا اشكالى ندارد و حكم مزبور اختصاصى به ماهوت نداشته بلكه هر مشتبهى را شامل مىشود (1).
(مسأله 706): محمول نجسى كه در جيب نمازگزار باشد مانند پول و قرآن و امثال آن اگر صدق كند نماز در آن خوانده است بايد احتياط كند و آنچه كه صدق نمى كند مثل آنكه قلمدان نجسى را به همراه داشته باشد بعيد نيست كه اشكالى نداشته باشد.
(مسأله 707): در حرمت استعمال قاب ساعتهاى شكارى كه از طلا يا نقره است محل تأمل است ولى ارتباطى به نماز ندارد و اگر همراه نمازگزار باشد ضررى به نماز او نمى رساند (2).