مسأله٤٤٨  ـ هرگاه مرد حاجى محصور شود وقربانى را بفرستد، ولى قبل از آن كه قربانى به جاى خود برسد ووقت تعيين شده براى كشتن آن فرا برسد، سرش او را اذّيت كند، جايز است قبل از رسيدن آن وقت سرش را بتراشد، ولى اگر تراشيد بايد در همان جايى كه هست يك گوسفند بكشد، يا سه روز روزه بگيرد، يا به شش مسكين هركدام دو مُدّ ـ تقريباً يك كيلو ونيم ـ طعام صدقه دهد.
مسأله٤٤٩  ـ با خارج شدن محصور از احرام به واسطه قربانى كردن، در صورتى كه استطاعت او تا سال بعد باقى بماند، يا وجوب حجّ در ذمّه او از قبل استقرار يافته باشد، حجّ از او ساقط نمى شود، وبايد در سال بعد حجّ نمايد.
مسأله٤٥٠  ـ محصور اگر نه قربانى داشته باشد ونه قيمتش را، بايد به جاى آن ده روز روزه بگيرد.