مسأله 1888 - مخارجى را كه براى گندم و جو و خرما و انگور كرده و معمول است كه آن مخارج را از خود زراعت مىدهند مىتواند از حاصل كسر كند و چنانچه باقيمانده آن به حد نصاب برسد، بايد زكات آن را بدهد و آنچه معمول نيست از خرمن بدهند بنابر احتياط واجب لازم جزء نصاب حساب نمايند لكن زكات آن واجب نيست.
مسأله 1889 - تخمى را كه به مصرف زراعت رسانده، اگر از خودش باشد، به مقدار قيمت آن مىتواند از حاصل كسر كند. و اگر خريده باشد، مىتواند قيمتى را كه براى خريد آن داده جزء مخارج حساب نمايد.
مسأله 1890 - اگر زمين و وسائل زراعت يا يكى از اين دو ملك خود او باشد: نبايد كرايه آنها را جزء مخارج حساب كند. و نيز براى كارهائى كه خودش كرده، يا ديگرى بى اجرت انجام داده چيزى از حاصل كسر نمىشود.
مسأله 1891 - اگر درخت انگور يا خرما را بخرد، قيمت آن جزء مخارج نيست ولى اگر خرما يا انگور را پيش از چيدن و قبل از تعلق زكات در مواردى كه خريدن آن صحيح است بخرد، پولى را كه براى آن داده، جزء مخارج حساب مىشود.
مسأله 1892 - اگر زمينى را بخرد و در آن زمين گندم يا جو بكارد، پولى را كه براى خريد زمين داده جزء مخارج حساب نمىشود. ولى اگر زراعت را پيش از تعلق زكات بخرد پولى را كه براى خريد آن داده مىتواند جزء مخارج حساب نمايد و از حاصل كم كند، اما بايد قيمت كاهى را كه از آن بدست مىآيد، از پولى كه براى خريد زراعت داده كسر نمايد. يعنى بايد مخارج را تقسيم كند آنچه سهم گندم باشد از گندم كم كند چنان كه در مخارج زراعت هميشه بايد اين جهت ملاحظه شود مثلا اگر