احكام وقف مسأله 2685 - اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او خارج مىشود و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند، يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد ولى در بعضى از موارد كه در مسأله 102 و 2103 گفته شد، فروختن آن اشكال ندارد.
مسأله 2686 - لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخواند، بلكه اگر مثلا بگويد: خانه خود را وقف كردم و خودش يا كسى كه خانه را براى او وقف كرده، با وكيل، يا ولى آن كس بگويد: قبول كردم، وقف صحيح است ولى اگر براى افراد مخصوصى وقف نكند، بلكه مثل مسجد و مدرسه براى عموم وقف كند، يا مثلا بر فقراء يا سادات وقف نمايد احوط مستحب و اولى آن است كه حاكم شرع يا كسى كه از طرف او منصوب است قبول نمايد.
مسأله 2687 - اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از خواندن صغيه وقف پشيمان شود، يا بميرد، وقف درست نيست.
مسأله 2688 - كسى كه مالى را وقف مىكند، بايد قصد قربت داشته باشد و از موقع خواندن صيغه، مال را براى هميشه وقف كند و اگر مثلا بگويد: اين مال بعد از مردن من وقف باشد، چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده، صحيح نيست. و نيز اگر بگويد: تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد يا بگويد تا ده سال وقف باشد، بعد پنچ سال وقف نباشد و دو باره وقف باشد، وقف صحيح نيست.
مسأله 2689 - وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل، يا ولى او بدهند ولى اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف كند و به قصد اين كه آن چيز ملك آنان شود، از