مسأله 120 - اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد و بعد از تيمم عرق كند، تا عذر او باقى است نماز خواندن با آن عرق مانع ندارد.
مسأله 121 - اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند احتياط واجب آنست كه با لباس يا بدن آلوده به عرق خود نماز نخواند و اگر اول از حلال جنب شده و بعد از حرام، نماز خواندن با آن مانع ندارد.
راه ثابت شدن نجاست مسأله 122 - نجاست هر چيز از سه راه ثابت مىشود: اول - آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است، لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوه خانه‌ها و مهمانخانه هائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين يا اطمينان نداشته باشد غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است، اشكال ندارد. دوم - آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است، مثلا همسر انسان يا نوكر يا كلفت بگويد: ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است نجس مىباشد. سوم - آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است. و نيز اگر يك نفر عادل هم بگويد چيزى نجس است بنابر احتياط واجب لازم بايد از آن چيز اجتناب كرد.
مسأله 123 - اگر بواسطه ندانستن مسأله، نجس بودن و پاك بودن چيزى را نداند مثلا نداند عرق - جنب از حرام پاك است يا نه، بايد مسأله را بپرسد ولى اگر با اين كه مسأله را مىداند چيزى را شك كند پاك است يا نه مثلا شك كند آن چيز خون است يا نه، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان، پاك مىباشد و تحقيق لازم نيست.