احكام نذر و عهد مسأله 2649 - نذر آنست كه انسان بر خود واجب كند كه كار خيرى را براى خدا بجا آورد، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است براى خدا ترك نمايد.
مسأله 2650 - در نذر بايد صيغه خوانده شود ولى لازم نيست آن را به عربى بخواند پس اگر بگويد: از براى خدا بر من يا بر عهده من يا بر ذمه من است كه اگر مريض من خوب شود ده تومان به فقير بدهم، نذر او صحيح است.
مسأله 2651 - كسى كه نذر مىكند بايد مكلف و عاقل باشد و به اختيار خود نذر كند بنابراين نذر كسى كه او را مجبور كرده‌اند، يا بواسطه عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده صحيح نسيت.
مسأله 2652 - آدم سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند، اگر نذر كند مالش را به مصرفى برساند، صحيح نيست.
مسأله 2653 - اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيرى نمايد، و يا زن بدون اجازه شوهر نذر كند، نذر او باطل است.
مسأله 2654 - اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمىتواند نذر او را به هم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد.
مسأله 2655 - اگر فرزند با اجازه پدر نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد. بلكه اگر بدون اجازه او هم نذر كند، عمل كردن به آن نذر واجب است ولى اگر پدر از كارى منع كرده باشد و يا بعد از نذر از آن كار منع كند آن نذر صحيح نيست.