صورتى كه منى از او بيرون آيد. روزه‌اش باطل است.
4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر (ص) مسأله 1605 - اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبران و ائمه عليهم السلام عمدا نسبت دروغ بدهد، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند روزه او باطل است. و احتياط واجب آنست كه به حضرت زهراء سلام الله عليها و به جانشينان پيغمبران گذشته هم نسبت دروغ ندهد.
مسأله 1606 - اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
مسأله 1607 - اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمىشود.
مسأله 1608 - اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مىكند و چيزى را كه مىداند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه‌اش باطل است و در ماه رمضان بايد تا مغرب از آنچه روزه را باطل مىكند خوددارى كند، ولى كفاره بر او واجب نمىشود.
مسأله 1609 - اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله) و جانشينان پيغمبر (صلى الله عليه واله) نسبت دهد روزه‌اش باطل مىشود ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.
مسأله 1610 - اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيغمبر (صلى الله عليه