اعمالى كه بايد براى آنها وضوء گرفت مسأله 322 - براى شش عمل وضو گرفتن واجب است: اول - براى نمازهاى واجب غير از نماز ميت، دوم - براى سجده و تشهد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز، حدثى از او سر زده، مثلا بول كرده باشد، و احتياط واجب آنست كه براى سجده سهو هم وضو بگيرد، سوم - براى طواف واجب خانه كعبه، چهارم - اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد، پنجم - اگر نذر كرده باشد كه جائى از بدن خود را به خط قرآن برساند، ششم - براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده، يا بيرون آوردن آن از محلى كه بودن قرآن در آنجا اهانت به قرآن باشد در صورتى كه مجبور باشد، دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بى احترامى به قرآن است، بايد بدون اين كه وضو بگيرد، قرآن را از آنجا بيرون آورد و اگر نجس شده آب بكشد.
مسأله 323 - مس نمودن خط قرآن - يعنى رساندن جائى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد حرام است، و احتياط مستحب آنست كه موى خود را هم به خط قرآن نرساند، ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.
مسأله 324 - جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست ولى اگر مس نمودن آنان بى احترامى به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.
مسأله 325 - كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر لغت نوشته شده باشد، مس نمايد، و احتياط واجب آنست كه اسم مبارك پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم و امام و حضرت زهراء عليهم السلام را هم مس ننمايد.