از پشت آن بريده شود. دوم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح، سر حيوان را از بدنش جدا كنند، بلكه احتياط واجب ترك اين كار است اگر چه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمىشود ولى اگر از روى غفلت يا بواسطه تيز بودن كارد بى اختيار سر حيوان جدا شود مكروه نيست. سوم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح، پوست حيوان را بكنند، بلكه احتياط واجب ترك آن است اگر چه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمىشود. چهارم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند. پنچم - آن كه در جائى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند. ششم - آن كه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند ولى در صورت احتياج عيبى ندارد. هفتم - آن كه خود انسان چهار پائى را كه پرورش داده است بكشد.
احكام شكار كردن با اسلحه مسأله 2610 - اگر حيوان حلال گوشت وحشى و يا اهلى را كه وحشى شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول - آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوان را شكار كنند پاك نمىشود و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد، يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد. دوم - كسى كه شكار مىكند، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه اظهار