احكام رهن مسأله 2309 - رهن آنست كه بدهكار مقدارى از مال خود را نزد طلبكار بگذارد كه اگر طلب او را ندهد طلبش را از آن مال بدست آورد.
مسأله 2310 - در رهن لازم نيست صيغه بخوانند و همين قدر كه بدهكار مال خود را به قصد گرو به طلبكار بدهد و طلبكار هم به همين قصد بگيرد رهن صحيح است.
مسأله 2311 - گرو دهنده و كسى كه مال را گرو مىگيرد بايد مكلف و عاقل باشند و كسى آنان را مجبور نكرده باشد و نيز بايد گرو دهنده سفيه نباشد يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكند و هم چنين بايد از طرف حاكم شرع از تصرف در مالش ممنوع نباشد.
مسأله 2312 - انسان مالى را مىتواند گرو بگذارد كه شرعا بتواند در آن تصرف كند و اگر مال كس ديگر را گرو بگذارد، در صورتى صحيح است كه صاحب مال بگويد به گرو گذاشتن راضى هستم.
مسأله 2313 - چيزى را كه گرو مىگذارند، بايد خريد و فروش آن صحيح باشد پس اگر شراب و مانند آن را گرو بگذارند درست نيست.
مسأله 2314 - استفاده چيزى را كه گرو مىگذارند، مال صاحب آن است.
مسأله 2315 - طلبكار و بدهكار نمىتواند مالى را كه گرو گذاشته شده، بدون اجازه يكديگر ملك كسى كنند، مثلا ببخشند يا بفروشند. ولى اگر مالك آن را ببشخد يا بفروشد، بعد طلبكار بگويد راضى هستم اشكال ندارد.
مسأله 2316 - اگر طلبكار چيزى را كه گرو برداشته با اجازه بدهكار بفروشد پول آن هم مثل خود مال، گرو مىباشد.