پسر بايد بعد از بالغ شدن خرج آن زن را بدهد و هم چنين پيش از بلوغ با قابليت پسر براى استمتاع از او و تمكين زوجه بايد از مال پسر نفقه او داده شود.
مسأله 2388 - اگر پدر يا جد پدرى براى پسر نا بالغ خود زن بگيرد، چنانچه پسر در موقع عقد مالى داشته، مديون مهر زن است و اگر در موقع عقد مالى نداشته پدر، يا جد او بايد مهر زن را بدهند.
عيبهائى كه بواسطه آنها مىشود عقد را بهم زد مسأله 2389 - اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد مىتواند عقد را بهم بزند به شرط آن كه معلوم شود كه عيب پيش از عقد بوده: اول - ديوانگى. دوم - مرض خوره. سوم - مرض برص.
(پيسى) چهارم - كورى. پنجم - زمين گير بودن. ششم - آن كه افضا شده باشد يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد. هفتم - آن كه گوشت، يا استخوانى در فرج او باشد كه مانع از نزديكى شود.
مسأله 2390 - اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه بوده است يا بعد از عقد ديوانه شود يا بفهمد كه آلت مردى ندارد، يا مرضى دارد كه نمىتواند وطى و نزديكى نمايد، يا اين دو عيب بعد از عقد و پيش از وطى پيدا شود يا بفهمد تخمهاى او را پيش از عقد كشيده‌اند مىتواند عقد را بهم بزند.
مسأله 2391 - اگر مرد يا زن، بواسطه يكى از عيبهائى كه در دو مسأله پيش گفته شد عقد را بهم بزند. بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسأله 2392 - اگر بواسطه آن كه مرد نمىتواند وطى و نزديكى كند، زن عقد را بهم بزند، شوهر بايد نصف مهر را بدهد ولى اگر بواسطه يكى از