احكام جنابت مسأله 351 - به دو چيز انسان جنب مىشود: اول - جماع، دوم - بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، با اختيار باشد يا بى اختيار.
مسأله 352 - اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و يا با جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى دارد و اگر هيچ يك از اين دو نشانه را نداشته باشد، حكم منى ندارد مگر آن كه علم يا اطمينان پيدا كند كه منى بوده است و در مريض لازم نيست آن آب، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد در حكم منى است.
مسأله 353 - اگر از مردى كه مريض نيست آبى با جستن بيرون آيد و نداند كه با شهوت بوده يا نه، يا بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته احتياط مستحب آنست كه غسل كند و وضو لازم نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احتياط مستحب است، و واجب است وضو بگيرد و اگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا منى و قبلا وضو داشته بايد جمع بين غسل و وضو نمايد و اگر وضو نداشته غسل لازم نيست و وضو كافى است.
مسأله 354 - مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند.
و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.
مسأله 355 - اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود - در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نا بالغ - هر دو جنب مىشوند، اگر چه منى هم بيرون نيايد.