احكام قسم خوردن مسأله 2679 - اگر قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند - مثلا قسم بخورد كه روزه بگيرد يا دود استعمال نكند - چنانچه عمدا مخالفت كند، بايد كفاره بدهد يعنى: يكى بنده آزاد كند، يا ده مسكين را اطعام كند يا ده فقير را بپوشاند و اگر اينها را نتواند، بايد سه روز روزه بگيرد و بايد روزه پى در پى باشد.
مسأله 2680 - قسم چند شرط دارد: اول - كسى كه قسم مىخورد بايد بالغ و عاقل باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد پس قسم خوردن بچه و ديوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده‌اند، درست نيست و هم چنين است اگر در حال عصبانى بودن بى اختيار قسم بخورد. دوم - كارى را كه قسم مىخورد انجام دهد، بايد حرام و مكروه نباشد و كارى را كه قسم مىخورد ترك كند، بايد واجب و مستحب نباشد و اگر قسم بخورد كه كار مباحى را بجا آورد ، بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد و نيز اگر قسم بخورد كار مباحى را ترك كند، بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد. سوم - به يكى از اسمهاى خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نمى شود مانند خدا - و - الله. و نيز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مىگويند ولى بقدرى به خدا گفته مىشود كه هر وقت كسى آن اسم را بگويد، ذات مقدس حق در نظر مىآيد: مثل آن كه به خالق و رازق قسم بخورد صحيح است. چهارم - قسم را به زبان بياورد و اگر بنويسد يا در قلبش آن را قصد كند صحيح نيست ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است. پنجم - عمل نكردن به قسم براى او ممكن باشد و اگر موقعى كه قسم مىخورد ممكن باشد و بعدا از عمل به آن عاجز شود، از وقتى كه عاجز مىشود، قسم او به هم مىخورد و نيز اگر عمل كردن به قسم بقدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را