بجا آورد. و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حد ترخص برسد. يعنى به جائى برسد كه ديوار شهر را نبيند و صداى اذان آن را نشنود، در صورتى كه از شب قصد سفر كرده باشد بايد نيت روزه نداشته باشد و الا احوط اتمام روزه و قضاء آن است. اگر قبل از ظهر به وطن برگردد و مفطر بجا نياورده باشد، به حد ترخص كه رسيد، بايد نيت روزه نمايد و روزه‌اش صحيح است.
مسأله 1731 - اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده نمىتواند آن روز را روزه بگيرد.
مسأله 1732 - اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.
مسأله 1733 - مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند.
كسانى كه روزه بر آنان واجب نيست مسأله 1734 - كسى كه بواسطه پيرى نمىتواند روزه بگيرد. يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد در صورت اول نيز بنابر احتياط لازم يك مد طعام بدهد.
مسأله 1735 - كسى كه بواسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، بايد قضاى روزه‌هائى را كه نگرفته، بنابر احتياط لازم بجا آورد.