غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد، حكم منى ندارد. ولى در مريض لازم نيست آن آب، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد در حكم منى است.
مسأله 357 - اگر در مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه‌اى كه در مسأله پيش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه‌هاى ديگر را داشته يا نه چنانچه قبل از بيرون آمدن آب استبراء از بول نموده متعين است وضوء بگيرد و چنانچه استبراء از بول نموده و بعدا مسلما جنب شده و غسل هم كرده ولى استبراء از جنابت ننموده متعين است غسل، و چنانچه از هر دو استبراء نموده اگر حالت سابقه‌اش عدم وضوء بوده وضوء كافى است، و الا بايد جمع كند بين غسل و وضوء مگر آنكه احتمال بدهد آن آب نه بول بوده نه منى در اين صورت نه غسل لازم است نه وضوء حالت قبل هر چه باشد وضوء يا عدم وضوء.
مسأله 358 - مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند. و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.
مسأله 359 - اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشد يا نابالغ، اگر چه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى شوند.
مسأله 360 - اگر شك كند كه به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه غسل بر او واجب نيست.
مسأله 361 - اگر نعوذ بالله حيوانى را وطى كند، يعنى با او نزديكى نمايد و منى بيرون نيايد، جنب نمى شود.
مسأله 362 - اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.