و تيمم يك اندازه وقت لازم است بايد وضوء بگيرد.
مسأله 290 - كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند. اگر به قصد قربت يا براى كار مستحبى مثل خواندن قرآن وضوء بگيرد صحيح است.
شرط هشتم آنكه به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضوء بگيرد و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضوء بگيرد باطل است.
مسأله 291 - لازم نيست نيت وضوء را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند ولى بايد در تمام وضوء متوجه باشد كه وضوء مى گيرد، به طورى كه اگر از او بپرسند چه مى كنى بگويد وضوء مى گيرم.
شرط نهم آنكه وضوء را به ترتيبى كه گفته شد بجا آورد يعنى اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد و بعد از آن سر و بعد پاها را مسح نمايد و بايد پاى چپ را پيش از پاى راست مسح نكند و اگر به اين ترتيب وضوء نگيرد باطل است.
شرط دهم آنكه كارهاى وضوء را پشت سر هم انجام دهد.
مسأله 292 - اگر بين كارهاى وضوء به قدرى فاصله شود كه وقتى مى خواهد جايى را بشويد يا مسح كند، رطوبت جاهايى كه پيش از آن شسته يا مسح كرده خشك شده باشد، وضوء باطل است و اگر فقط رطوبت جايى كه جلوتر از محلى است كه مى خواهد بشويد يا مسح كند، خشك شده باشد مثلا موقعى كه مى خواهد دست چپ را بشويد رطوبت دست راست خشك شده باشد و صورت تر باشد، وضوء صحيح است.
مسأله 293 - اگر كارهاى وضوء را پشت سر هم بجاى آورد ولى به واسطه گرماى هوا يا حرارت زياد بدن و مانند اينها رطوبت خشك شود وضوى او صحيح است.
مسأله 294 - راه رفتن در بين وضوء اشكال ندارد، پس اگر بعد از شستن صورت و دستها چند قدم ره برود و بعد سر و پا را مسح كند وضوى او صحيح است.