مسأله 1990 - كسى كه مخارج سال خود و عيالاتش را ندارد و كسى هم ندارد كه مخارج سال او و عيالاتش را بگذارد فقير است و دادن زكات فطره بر او واجب نيست.
1991 - انسان بايد فطره كسانى را كه در غروب شب عيد فطر نان خور او حساب مى شوند بدهد، كوچك باشند يا بزرگ، مسلمان باشند يا كافر، دادن خرج آنان بر او واجب باشد يا نه، در شهر خود او باشند يا در شهر ديگر.
مسأله 1992 - اگر كسى را كه نان خور او است و در شهر ديگر است وكيل كند كه از مال او فطره خود را بدهد، چنانچه اطمينان داشته باشد كه فطره را مى دهد، لازم نيست خودش فطره او را بدهد.
مسأله 1993 - فطره مهمانى كه پيش از غروب شب عيد عطر با رضايت صاحبخانه وارد شده و نان خور او حساب مى شود، بر او واجب است.
مسأله 1994 - فطره مهمانى كه پيش از غروب شب عيد فطر بدون رضايت صاحبخانه وارد مى شود و مدتى نزد او مى ماند، بنا بر احتياط، واجب است و همچنين است فطره كسى كه انسان را مجبور كرده اند كه خرجى او را بدهد.
مسأله 1995 - فطره مهمانى كه بعد از غروب شب عيد فطر وارد مى شود، بر صاحبخانه واجب نيست اگر چه پيش از غروب او را دعوت كرده باشد و در خانه او هم افطار كند.
مسأله 1996 - اگر كسى موقع غروب شب عيد فطر ديوانه باشد زكات فطره بر او واجب نيست و اگر بيهوش باشد بنا بر احتياط واجب بايد فطره بدهد.
مسأله 1997 - اگر پيش از غروب بچه بالغ شود، يا ديوانه عاقل گردد، يا فقير غنى شود، در صورتى كه شرايط واجب شدن فطره را دارا باشد، بايد زكات فطره را بدهد.