اصوليين: مجتهدينى كه به قواعد اصول فقه عمل مى كنند.
اظهر: حكم فتوى را دارد.
اعدل عالم: مجتهدى است كه عدالت او از ديگران بيشتر باشد ولى سطح علم او با ساير مجتهدين مساوى باشد.
اعرج: شك و لنگ.
اعلم عادل: مجتهدى كه علم او از ديگران بيشتر است و در عدالت با سايرين مساوى است.
اعيان متنجسه: چيزهائى كه بوسيله نجاسات نجس شده باشند.
اعيان نجسه: نجاساتى از قبيل فضولات انسان و بعضى از حيوانات.
اقوى: نظر قويتر بر اين است، فتوى اين است.
الأشهر فالأشهر: كسى كه معروفيت و شهرت او بيشتر باشد.
الأعلم فالأعلم: به مجتهدى كه از مرجع تقليد او در علم پائين تر است رجوع كند.
التزام: مقيد ساختن خود نسبت به پيروى كردن از فتواى مجتهد.
اماله: تنقيه.
امتزاج: مخلوط شدن دو مايع در يكديگر.
اموال محترمه: اموالى كه بر اساس ضوابط اسلامى داراى احترام است.
امور حسبيه: كارهائى از قبيل رسيدگى به اموال يتيمان و غيره كه بايد متصدى آنها مجتهدى عادل يا نماينده او باشد.
انفعال: نجس شدن چيزى بواسطه ملاقات با نجاسات.
اولى بلكه احوط: احتياط مستحب است.
اهل كتاب: غير مسلمانانى كه خود را تابع يكى از پيامبران صاحب كتاب مى دانند، مانند يهود و نصارى.
ايقاعات: امورى است كه در آنها احتياج به طرفين ايجاب و قبول ندارد به خلاف عقود.
بعيد است: نظر عكس آن قوى است.