كه وضو واجب مىشود وضو بگيرد و هنگامى غسل واجب مىشود غسل را انجام دهد و اگر پيش از اداء نماز مطمئن شد كه ديگر خون نخواهد ديد وضو يا غسل را اعاده كند (1).
(مسأله 1800): هرگاه در حين غسل يا وضو خونريزى قطع شود تأخير نماز با آن غسل يا وضو تا هنگامى كه دوباره خون ريزى شروع نشود جايز است.
مسأله 1801): اگر مستحاضه بعد از نماز وارسى نمود و خونى نديد مىتواند با همان وضو نماز بعدى را بخواند هر چند كه بداند بعدا دوباره خون خواهد آمد.
(مسأله 1802): داخل كردن انگشت در باطن عورت جهت طاهر نمودن آن واجب نيست بلكه مستحب هم نمى باشد اگر چه اگر چنين كند اشكالى ندارد.
(مسأله 1803): اگر بعد از طهارت، خون استحاضه در ظاهر قطع شود و از نظر زمانى فرصتى براى طهارت و نماز باقى باشد بايد صبر كند تا در باطن نيز قطع شود و سپس اعاده طهارت نموده و نماز را بجا آورد ولى اگر وقت تنگ باشد بر مستحاضه چيزى نيست و مىتواند با همان طهارت نماز را بخواند.
(مسأله 1806): اگر در اثناء نماز خون قطع شود، در صورتى كه علم به وسعت وقت نماز داشته باشد بايد نماز را قطع كرده و اعاده طهارت نمايد و سپس نماز را دوباره بخواند اگر چه احوط اتمام نماز و اعاده پس از آن با طهارت مجدد مى باشد.