قرار داد كه زن در اول و آخر و يا تمام مدت خون ببيند ولى اگر در اول يا آخر و يا در وسط آن مدت خون ديد نفاس او به مقدار خون ديدن است و همچنين است هرگاه در اول و وسط و يا وسط و آخر مدت خون ببيند كه بايد روزهايى كه خون ديده است به اضافه روزهاى ما بين آن را در حكم نفاس قرار دهد (1).
(مسأله 1764): زنى كه عادت وى هشت روز است اگر در روز اول و هشتم خون ببيند تمام مدت عادت او جزء نفاس محسوب مىشود ولى اگر در روز اول و چهارم و يا در روز پنجم و هشتم خون ببيند مدت نفاس چهار روز خواهد بود، همچنين اگر تنها يك روز خون ديد، تنها همان روز نفاس محسوب مىشود.
(مسأله 1765): در فرض مسأله، قبل چنين زنى اگر روز چهارم خون ديد و از زمان عادت گذشته باشد و به طور مثال در روز دهم خونريزى قطع شود، مدت نفاس از روز چهارم تا روز دهم خواهد بود.
(مسأله 1766) حكم مبتدئه و مضطربه نيز تا ده روز همانند آنچه كه گفته شد، مى باشد.
(مسأله 1767): خون قبل از ولادت در صورتى كه سه روز متوالى باشد و تا نفاس ده روز فاصله داشته باشد حيض محسوب مىشود.
(مسأله 1768): اگر زنى ده روز پس از پاك شدن از نفاس خونى با شرايط حيض ببيند حيض به شمار مى آيد.
(مسأله 1769): هرگاه در هنگام خروج طفل خون خارج شود نفاس محسوب مىشود ولى ابتداء ده روز نفاس از زمانى است كه طفل متولد شده باشد * (هامش) (1) محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى: در روزهاى ما بين دو خون احتياط كند به جمع ما بين حكم طاهره و نفساء، همانگونه كه در حيض گفته شد. (*)