(مسأله 14): هرگاه در بين نماز به سبب جهل يا نسيان مسأله‌اى روى داد و مصلى در صحت و فساد نمازش مردد شد، پس اگر عارف به احتياط باشد به احتياط عمل كند والا نماز را با وسعت وقت قطع كند (1) والا عمل به مظنه خود نمايد و اگر مظنه ممكن نباشد به احتمال عمل كند به قصد سؤال كه اگر مخالف برآيد و وقت باشد اعاده كند و هر گاه بعد از وقت باشد قضا كند، پس بعد از نماز سؤال كند اگر موافق برآمد عملش صحيح است والا اعاده يا قضا كند.
(مسأله 15): اگر شخصى پيش از نماز ملتفت به جهل يا نسيان خود بود و بدون عذر، تحصيل مسأله نكرد و مشغول به نماز شد، نمازش باطل است (2) به جهت تردد و متزلزل بودن، حتى در مسأله جهر و اخفات در صورت التفات به جهل در حكم جهر و اخفات كه تحصيل آن لازم است و نيز بر عالم تنبيه غافل