مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ٨
عادل و يا از عدل واحد كه عارف به احتياط است بپرسد.
(مسأله 3): مراد از اعلم يعنى استادتر در بيرون آوردن حكم الله و فهميدن آن از ادله شرعيه (1) مى باشد، و در شناخت اعلم و وجوب رجوع به او خبر عدل واحد از اهل خبره كه از قول او ظن (2) حاصل شود، كفايت مىكند.

= و به بيان ديگر هم اجتهاد و تقليد و احتياط هر سه در عدم نياز و بلكه عدم امكان تقليد نسبت به آنها، با هم مساويند (البته اين حكم در صورت عدم استلزام پاره اى از محذورات و موانع عقلى و شرعى مانند عسر و حرج جارى است).
و احتياط را فقها و بزرگان در بجا آوردن آنچه كه احتمال وجوب در آن باشد و ترك آنچه احتمال حرمت باشد مى دانند و اصوليين و حتى اخباريين نيز احتياط را در شبهات وجوبيه مطلقا لازم نمى دانند و در شبهات تحريميه نيز اكثر اصوليين احتياط را در اين صورت نيز لازم نمى دانند و ليكن به نظر اين كمترين در مسائل مستحدثه و مسائلى كه احتمال ورود دليل در آنها نمى باشد احتياط لازم نيست، چه در شبهات وجوبيه و چه در شبهات تحريميه، و چه در فقه و چه در اصول، و تحقيق مطلب در محل خود بيان شده است.
(1) محمد باقر شيرازى: و اعلم به نظرات ديگر از بزرگان نيز باشد به مضمون (أعلم الناس من جمع علم الناس إلى علمه).
(2) ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى: بلكه با عدم تمكن از علم به هر ظنى مى توان اكتفا نمود و بلكه هر گاه احتمال در يكى باشد كه در ديگرى نباشد، لزوم اخذ به آن بعيد نيست.
محمد كاظم طباطبائى: ليكن به شرط عدم علم و بينه، و در اين صورت مطلق مظنه بلكه مطلق احتمال اعلميت در يكى دون ديگرى در وجوب أخذ به آن كافى است.
محمد تقى شيرازى: مظنه اعتبارى ندارد.
محمد باقر شيرازى: كفايت ظن نوعى و عدم ظن به خلاف خالى از قوت نيست.
(٨)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 2 3 5 6 7 8 9 10 11 12 13 ... » »»
الفهرست