(مسأله 1485): هرگاه بخار غليظ داخل حلق روزه دار شود حكم آن همان حكم دود غليظ بوده و مبطل روزه است.
(مسأله 1486): اگر روزه دار در خوردن روزه مردد شود و يا اينكه با خود قرار بگذرد كه اگر چنين امرى واقع شد روزه ام را مىخورم و بعد رأيش برگشت و نخورد، احوط اين است كه قضاى آن روز را بگيرد.
(مسأله 1487): اگر كفاره روزه ماه رمضان بر عهده عبدى باشد بايد شصت روز روزه بگيرد و اگر نتواند هيجده روز روزه بگيرد و يا در صورت عدم قدرت بر آن استغفار كند، كه در اين صورت چيزى بر عهده خود و مولايش نيست.
(مسأله 1488): از كفاره شصت مد اگر شخص سه مد از آن را به زنى بدهد كه يك مد آن براى خودش و دو مد ديگر را براى دو طفل خود صرف كرده و او با آن نانى بخرد و مشاعا با هم بخورند اشكالى ندارد و نيز اگر يكى از آن دو طفل شير خواره باشد مىتواند آن را صرف او بنمايد (1).
(مسأله 1489) كفاره سيد را مى توان به سيد داد ولى كفاره عام را نمى توان به سيد داد.
(مسأله 1490): هرگاه شخص نماز عشا را فراموش كرد و با وجود آنكه مى بايست روز بعد را روزه بگيرد در طول روز عمل مفطر روزه اى انجام داد (2) بايد بعدا احتياطا (3) قضاى آن را بگيرد ولى واجب نيست كه آن روز را