(مسأله 1479): در روزه استيجارى نمى توان شرط كرد كه شخص آن را در سفر بگيرد و صحيح هم نيست.
(مسأله 1480): در ماه مبارك رمضان مسافرى كه مى خواهد وارد وطن خود شود اگر قبل از اينكه به حد ترخص برسد روزه خود را عمدا افطار كند اشكالى ندارد.
(مسأله 1481): اگر مسافرى در سفر روزه مستحبى بگيرد عمل او احتياط دارد (1) مگر آنكه قصد اقامت ده روز بكند.
(مسأله 1482): هرگاه شخص نماز مغرب و عشا (2) و يا نماز عشاى تنها را نخوانده و به خواب رود و بعد از نصف شب از خواب بيدار شود در اين صورت همانگونه كه گذشت بايد روز بعد از آن را روزه بگيرد (3).
(مسأله 1483): هرگاه شخص بعد از انجام مفطر شك كند كه صبح بوده يا نه، روزه‌اش صحيح است و همچنين است هرگاه در دخول هنگام صبح مظنه حاصل كند و اما در صورت حصول مظنه قضاى آن روز بنا بر احتياط بر او لازم است.
(مسأله 1484): هرگاه روزه دار در بين روز محتلم شود و استبراء كند و بعد منى از او خارج شود اشكالى ندارد.