(مسأله 1466): هرگاه شخص با مال غصبى و يا فعل حرامى مانند زنا و غير آن روزه معين (1) را افطار كند در اين صورت وجوب كفاره جمع بر شخص خالى از قوت نيست (2).
(مسأله 1467) هرگاه مردى در روز ماه رمضان زن خود را به اكراه وادار به جماع كند و هر دو روزه باشند در اين صورت مرد بايد دو كفاره بدهد و پنجاه تازيانه بخورد و اگر زن راضى باشد بايد هر دو يك كفاره داده و هر يك بيست و پنج تازيانه بخورند و اگر در بين جماع زن راضى بشود احوط آن است كه سه كفاره بدهند (3) دو كفاره مرد بدهد و يك كفاره زن.
(مسأله 1468): هرگاه شخص قدرت بر دادن هيچ يك از اقسام سه گانه كفاره گفته شده نداشته باشد بايد هيجده روز متوالى روزه بگيرد و اگر قدرت گرفتن آن را هم نداشته باشد بايد بنابر احتياط مدهاى طعام لازم را به مقدار طاقت و قدرت خود به فقرا بدهد (4) و هر گاه جمع بين هر دو بنمايد نهايت احتياط را انجام داده است و هر گاه قدرت بر هيچ يك از اينها نداشته باشد بايد بدل از كفاره استغفار كند اگر چه يك مرتبه باشد اما احوط آن است كه اگر بعد قدرت و توانى حاصل نمود كفاره هم بدهد.
(مسأله 1469): هرگاه بطور مثال در شب ماه رمضان به شخص خبر