واجب معين و در حال اختيار دارد و اما در حال اضطرار مثل اينكه شخص نداند كه آن روز، روز اول از ماه رمضان است و يا اينكه آن روز روزى است كه روزه آن را نذر كرده بوده است در اين صورت بايد تا وقت نيت (كه تا ظهر مى باشد) باقى است نيت كند و ليكن هرگاه عذرش بر طرف شود واجب است كه فورا و تا قبل از ظهر نيت كند و هر گاه آن را از هنگامى كه به يادش آمد به تأخير بياندازد روزه‌اش باطل مىشود.
(مسأله 1378): وقت نيت روزه واجب غير معين تا زوال ظهر است پس اگر شخص قصد گرفتن روزه را نداشته و افطار هم نكرده باشد و قبل از ظهر نيت كند روزه‌اش صحيح است ولى در صورت رسيدن ظهر وقت آن منقضى مىشود.
(مسأله 1379): در روزهاى مستحبى جايز است كه شخص تا قبل از غروب آفتاب نيت روزه كند البته در صورتى كه بعد از نيت، مدت زمانى تا غروب آفتاب باقى باشد.
(مسأله 1380): نيت روزه ما رمضان هرگاه پيش از دخول در آن ماه باشد كفايت نمى كند چه يك روز قبل از ماه باشد و چه بيشتر.
(مسأله 1381): در اول ماه رمضان جايز است كه شخص نيت روزه تمام ماه را بكند و به آن اكتفا نمايد و يا اينكه جداگانه براى هر روز نيت كند هر چند احوط (1) عدم اكتفا به نيت براى تمام ماه است.
(مسأله 1382): همانگونه كه گذشت روزه غير ماه رمضان در ماه