مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ٤٥٠
(مسأله 1414): اگر شخص بدون قصد و اراده عمل مفطر روزه را انجام دهد مثل اينكه پشه‌اى پرواز كند و در حلق او داخل شود و يا غبار غليظى به حلق او برسد و احتراز از آن براى او ممكن نباشد و يا اينكه به اجبار چيزى را به حلق او فرو ببرند و يا او را تحت فشار قرار داده و چيزى به او بخورانند، روزه‌اش باطل نمى شود.
(مسأله 1415): اگر كسى را بر ضرر رساندن به نفس و يا عيال و يا مال و يا برادران دينى او بترسانند به صورتى كه تحمل آن براى او مشكل باشد و قرائن شهادت بدهند كه اگر افطار نكند آسيبى به آنها خواهد رسيد و شخص افطار نكند روزه‌اش باطل است و قضاى آن روز بر او واجب مىشود و حكم تقيه از مخالفين نيز چنين است.
(مسأله 1416): اگر در چيزى شك داشته باشد كه مبطل روزه است يا خير مثل اينكه شخص مجتهد باشد و فهميدن حكم مسأله مسأله براى او ممكن نباشد و يا اينكه مقلد است ولى دسترسى به مجتهد ندارد، انجام آن فعل براى او جايز نيست (1) هر چند در صورت انجام فعل در لزوم قضاى آن روز بر شخص اشكال است (2) چنانچه در اين صورت عدم وجوب كفاره نيز ظاهر است، و اما شخص

(1) محمد باقر شيرازى: عدم جواز محل اشكال است و بر فرض عدم جواز اگر احتمال مخالفت با واقع داده شود و بعدا كشف مطابقت با واقع شود اشكالى در صحت روزه نيست و در صورتى كه مقصر باشد ولى مطابق با واقع باشد و با قصد قربت انجام دهد، روزه او صحيح است و اما اگر مخالف با واقع باشد احوط قضا و كفاره است.
(2) ميرزاى شيرازى: بنابر اينكه لزوم قضا از جهت اخلال در جزم به نيت و از جهت ديگر كه اينجا محل ذكر آن نيست جايز نباشد حكم موجه و خوب است.
محقق خراسانى: اگر با ظهور موافقت با واقع رجاء بجا آورد قضا بر =
(٤٥٠)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 445 446 447 448 449 450 451 452 453 454 455 ... » »»
الفهرست