(مسأله 1392): مكيدن انگشتر به جهت رفع تشنگى و غير آن و جويدن غذا در ميان دهان براى كودك و دانه و نان از دهان خود در حلق مرغ و كبوتر و مانند آنها نمودن و نيز چشيدن (1) طعم غذا و امثال آن هنگاميكه عملا چيزى فرو نبرد اشكالى ندارد و احوط و اولى در صورت عدم ضرورت و حاجت ترك اين اعمال است، و اگر بدون اختيار در حين انجام اين اعمال چيزى در حلق او فرو رفت روزهاش باطل نمى شود هر چند به دليل قصد و غرض صحيحى نبوده باشد (2) و ليكن احوط ترك اين مورد آخر است.
(مسأله 1393): مضمضه كردن روزه دار هر چند براى غير وضو و بلكه براى خنك شدن باشد جايز است و ليكن افضل ترك مضمضه كردن در غير وضو است و نيز تكرار كردن و زياده روى در آن مكروه است.
(مسأله 1394): مستحب است كه بعد از مضمضه نمودن سه مرتبه (3) آب دهان را بياندازند.
(مسأله 1395): هرگاه شخصى مضمضه كند و آب به حلق او برسد، اگر عمدا فرو ببرد روزه او باطل است و موجب كفار و قضا مىشود ولى اگر عمدا نباشد و نيز براى وضوى نماز واجب و يا براى مداوا و يا ازاله نجاست