كند و بعد جبران آن را بجا آورد و احتياطا (1) قضاى تشهد را نيز بخواند و دو سجده سهو هم بجا آورد.
(مسأله 1015): هرگاه شخص در حال قيام شك كند كه سلام نماز مغرب را داده است يا نه و يا شك كند كه اين ركعت، اولين ركعت نماز عشا است و يا ركعت چهارم نماز مغرب است، بايد بنشيند و سلام نماز مغرب را بدهد و احتياطا سجده سهو را نيز براى هر زيادى بجا آورد و هر گاه به ركوع رسيده باشد بايد نماز را رها كرده و نماز مغرب را اعاده كند.
(مسأله 1016): اگر در بين سجده سهو كلام بى جايى سهوا از شخص سر بزند سجده سهو نمى خواهد.
(مسأله 1017): هرگاه نمازگزار شك بين دو و چهار كرد و بنا را هم بر آن گذاشت و بعد دوباره شك كرد كه اين ركعت آخر نماز است يا ركعت اول نماز، احتياط آن است كه ركعت آخر نماز قرار دهد (2).
(مسأله 1018): اگر شخص در نماز شك كند كه اين ركعت آخر نماز ظهر است يا ركعت اول نماز عصر، اگر وقت به مقدارى كه يك ركعت از نماز عصر