(مسأله 726): اگر شخصى اصل نماز را به قصد وجوب نيت كند و اجزاى نماز را كه نمى داند واجب است يا مستحب، به قصد قربت آنها را بجا آورد اشكالى ندارد و نمازش صحيح است.
(مسأله 727): اگر مكلف بعضى از افعال نماز را خوب نداند و كسى به او تعليم دهد و او متابعت از آن شخص نمايد نمازش صحيح است.
(مسأله 728): نماز با قصد ريا، چه قبل (1) از نماز و چه در بين نماز و چه در اجزاى نماز و چه در كل آن و چه در واجبات آن و چه در مستحبات آن، باطل است، اگر چه ريا تابع قصد قربت هم باشد و يا آنكه در اوصاف نماز باشد مثل نماز در مسجد يا نماز به جماعت.
(مسأله 729): هرگاه مقصود اصلى شخص قصد قربت باشد و به طور مثال در ذكر و يا در قرائت صداى خود را به قصد آگاهى دادن و اعلام غير خصوصا در آنچه رجحان داشته باشد بلند كند، اشكالى ندارد.
(مسأله 730): هرگاه شخصى قطع نماز خود را قصد كرد و پيش از انجام فعلى از نماز يا اينكه عمل منافى با نماز انجام دهد، و از قصدش برگردد يا مردد شود و يا خروج از نماز را به امرى معلق كرده مثل آنكه بگويد اگر فلان شخص آمد، و يا بگويد بعدا فعل منافى نماز انجام مى دهم، و از قصد خويش پيش از انجام فعل منافى و بجا آوردن فعلى از نماز برگشت، احتياطا (2) بعد از اتمام نماز بايد آن نماز را اعاده كند.