كه در اين صورت مادامى كه آثار راضى نبودن مالك ظاهر نباشد، نماز خواندن در آنها صحيح است بلكه نماز خواندن در آنها جايز است هر چند مال يتيم و ديوانه باشد.
(مسأله 615): خواندن نماز در منزل پدر و مادر و فرزند و جد و جده و برادر و خواهر و عمو و عمه و دائى و خاله و همچنين دوست و رفيق انسان، بدون اذن گرفتن از آنها جايز است، بلكه حتى با شك در رضايت ايشان و بلكه با مظنه (1) به عدم رضايت آنها، نيز جايز است ليكن رعايت احتياط بر فرض مظنه عدم رضايت آنها، ترك نماز خواندن در آنجا است، و احوط از آن، ترك نماز با عدم اذن از آنها در داخل شدن در خانه (2) آنها است.
(مسأله 616): خواندن نماز در مكان غصبى جايز نيست و با حصول علم به غصبى بودن آن و در صورت اختيار، نماز باطل است، و اما با عدم علم به غصبى بودن مكان، نه فعل حرامى را مرتكب شده است و نه نماز او باطل مىشود، به خلاف آنكه علم به غصبى بودن مكان تنها داشته باشد و حرمت تصرف در مكان غصبى را نداند، كه در اين صورت فقط نمازش باطل مىشود (3) و فعل حرامى را مرتكب نشده است.
(مسأله 617): اگر شخص حرمت تصرف در مكان غصبى و فساد نماز در آن را نداند، اگر مقصر در تحصيل احكام باشد، فقط نماز او باطل