خود به قبله شود هر گاه بعد از فارغ شدن از نماز تنها به مقدار خواندن يك ركعت وقت باقى باشد اعاده بر او لازم نيست ليكن احوط است (1).
(مسأله 606): مدار و قانون در اتجاه قبله صدق استقبال قبله است پس اگر بعضى از اجزاى بدن از قبله بيرون باشد در صورتى كه منافى با صدق استقبال قبله نباشد، براى كسى كه از مسجد الحرام دور است اشكالى ندارد.
(مسأله 607): براى شخصى كه از مسجد الحرام دور است، در جهت قبله، آنچه كه افاده علم به استقبال قبله نمايد كفايت مىكند مانند محرابى كه معصومى (ع) در آن نماز خوانده باشد و همچنين علاماتى كه در شرع براى آن قرار داده شده است، و نيز مانند ستاره جدى كه اهل اواسط عراق مانند كوفه و بغداد و مانند آن اگر پشت منكب را كه ميان كتف و گردن است، بر پشت گوش راست قرار دهند به سمت قبله قرار مى گيرند و اهالى منطقه شرقى عراق (2) مانند بصره بايد آن را در طرف گوش راست خود قرار دهند و اهالى منطقه غربى عراق مانند موصل بايد آن را ميان دو كتف خود قرار دهند و اهالى شام بايد آن را پشت كتف چپ قرار دهند بدون منكب و اهل عدن بايد آن را ميان دو چشم خود قرار دهند و اهل صنعا به طرف گوش راست خود و اهل مغرب (مراكش) به طرف گوش چپ خود و اهل حبشه كه نوبه مى باشند به گونه چپ خود بايد قرار دهند، و ستاره سهيل عكس ستاره جدى است، و يكى ديگر از علامات خورشيد است براى اهل عراق در وقت زوال كه به طرف بينى انسان ميل مىكند براى كسانى كه جدى ميان دو كتف آنها باشد (3).