بايد احتياطا (1) نمازهايى را كه با آن وضو خوانده، قضا كند.
(مسأله 329): هرگاه موى بالاى چشم (ابرو) را به جهت مرضى بچسبانند بايد وضو يا غسل جبيره بجا آورد و اولى (2) اين است كه تيمم نيز بنمايد.
(مسأله 330): اگر شخص نتواند به منظور مسح نمودن كفش را از پاى خود بيرون آورد، بايد روى كفش مسح كند، و اگر كفش نجس باشد چيز پاكى روى آن بياندازد و روى آن چيز پاك مسح كند و احتياطا تيمم هم بكند و همچنين است در صورتى كه پشت پاى شخص نجس باشد و نتواند آن را تطهير كند.
(مسأله 331): هرگاه مالك چشمه‌اى جارى مانند قنات، شخص را از استعمال نمودن آن به جهت وضو گرفتن و غيره منع كند، بر آن شخص استعمال كردن از آن جايز نيست.
(مسأله 332): هرگاه گوشتى در محل وضو يا غسل روئيده باشد بايد به جهت غسل يا وضو آن را شست.
(مسأله 333): ازاله نمودن چرك زير ناخن اگر به مقدار متعارف باشد، واجب نيست به خلاف ناخنى كه از حد متعارف گذشته باشد كه ازاله نمودن چرك زير آن مقدار بلند واجب است و محل آن را بايد جهت وضو يا غسل شست، و در مورد همان چرك زير ناخن در حالت اول نيز هرگاه ناخن را گرفت حتما بايد محل را پاك نمايد تا آب به پوست برسد.
(مسأله 334): هرگاه زنى در حضور مرد نامحرمى وضو بگيرد معصيت