شرايط صحت اقرار به حسب اجزاى آن اقرار داراى چند ركن مىباشد: 1 - مقر. 2 - مقر له. 3 - مقر به.
1 - " مقر ":
مقر آن كسى است كه به ضرر خود و به نفع ديگرى اخبار بدهد. ماده 1262 قانون مدنى در شرايط مقر مىگويد: " اقرار كننده بايد بالغ، عاقل، قاصد و مختار باشد. بنابر اين، اقرار صغير و مجنون در حال ديوانگى و غير قاصد و مكره مؤثر نيست " با توجه به ماده بالا شرايط مقر به شرح زير مىباشد.
الف - " بلوغ ": دليل بر اعتبار بلوغ در مقر اولا: اجماع است. علامه حلى در تذكره مىگويد: اقرار صغير اعم از مراهق و غير مراهق و اعم از مميز و غير مميز، حتى اگر با اذن ولى باشد نزد علماى ما مقبول نيست. هم چنين فقهاء عبارت " صبى " را فاقد ارزش و اثر شرعى مىدانند خواه اقرار باشد يا انشاء. ثانيا: مىتوان گفت: دليل نفوذ و اعتبار اقرار، اطلاق نداشته، و شامل اقرار صغير نمىشود. و ثالثا:
مىتوان به حديث رفع قلم از صبى تمسك نمود كه مفاد آن اين است كه گفته ها و اعمال صغير، الزام آور نيست در نتيجه اقرار صغير نافذ نمىباشد.